Irina Kapetanović se našla na muzičkoj sceni još kad joj je bilo 16 godina. Prvi put je zapevala u bendu “Drugo Stanje” sa kojim je snimila dva albuma. Nakon njihovog raspada, Irina nalazi nove muzičare i snima dva albuma u grupi Irina & VI.

Godine 2005. Irina je počela saradnju sa tuzlanskim bendom “Southern Storm” koji je 2002. godine pobedio na demo festivalu “Heineken Music Fest” u Zenici. Prošle godine, još jedan album obeležen Irininim osobenim glasom je ugledao svetlost dana. “Početak Kraja” je prvi album benda “Irina & Storm” i izašao je pod okriljem ONE Records-a. Na disku se nalazi deset pesama u heavy fazonu sa vrlo prijatnim vokalom i bonus spotom za pesmu “Tragovi prošlosti”. Interesantno je pomenuti da su “Irina & Storm” imali i dva gosta na albumu, Zorana Krgu Profu koji je snimio klavir i usnu harmoniku i Aidu Isabegović koja je pevala prateće vokale.

Tekstove bih istakla kao jako dobre, smislene i vrlo lepo napisane. Naslovnica albuma je maštovita, mada sa pomalo siromašnim bukletom. Pesme su slušljive i brzo ulaze u uho, a posebno bih izdvojila pesme “Storm”, “Tragovi prošlosti” i “Između 4 zida”.

Album „Početak Kraja“ je svakako još jedna od svetlih tačaka u Irininoj već bogatoj karijeri. Mislim da je samo njeno ime dovoljna preporuka za kupovinu ovog albuma!

Autor Recenzije: Jovana Tomić

Pre mesec dana stigao mi je CD i promo DVD sa live snimcima od Chuma Segure direktno. On je skolovani gitarista, kompozitor, i sa svojim bendom vec neko vreme “fura” svoj fazon i intersantne muzicke poglede. U njegovoj postavi su  dobro poznati nacionalni umetnici/musicari, i takodje bih dodao da je njegova izrazajna ponuda veoma “ukusna” i izuzetno prijatna za slusanje. “Viejos Tempos” promovise njega i bend kao izvodjace koji su doboko na teritoriji fusion/jazz/rock/funk i groovy tendencija, sa jasnim i rafiniranim uplivima latin detalja.  Izuzetno emotivni pristup kao i retka intuitivnost  predstavljaju vazan deo izvodjackih segmenata, i nema sumnje  da su Chuma i saradnici ulozili puno napora da na kraju sve  zazvuci u ocekivanoj formi. Improvizacija takodje naglasava kreativnu stranu benda, a prisutna “prirodnost”  i spontanost u nacinu izvodjenja predstavljaju dodatni kvalitet. Chuma je originalan autor i solista, iako odredjeni uticaji iz 70-tih godina su prisutni, kao i ostavstina Santane i njegovih radova. “Viejos Tempos” ce jednako zadovoljiti pristalice jazz/groovy tendencija, kao i fanove tkzv. latin varijanti. Apsolutno preporucljivo !!!

Ocena: 9/10

Iza imena Dhul Qarnayn stoji jedan jedini covek po imenu Learza, koji je odgovoran za svaki odsvirani/miksovani detalj na albumu. “Jilwah” sadrzi nesto vise od 27 minuta muzike, ali zapravo je rec o jednoj dugackoj temi. “Jilwah” donosi hipnoticku, istocnjacko ritualno/ambijentalnu formu, sa puno spiritualnih izazova. Kako press materijal objasnjava – ovaj projekat je slusljiv samo onima koji se upuste u meditiranje kroz poruku crne knjige “Al-Jilwah”, koja je duboko zaronjena u drevni istocnjacki ambijent. Cudni zvucni sklopovi dominiraju kroz autorov pristup/izvodjenje, gde drevni rituali sa monotonim ponavljajucim ritmovima okupiraju slusaocevo uho. Muzika je bogata neocekivanim obrtima, i potencijalni slusalac mora biti svestan bliskog kontakta sa drevnom kulturom i neprirodnom atmosferom. Bilo kako bilo, “Jilwah” isporucuje puno originalnih ideja od strane pomenutog Learza-e, koji se predstavio kao talentovan autor i izvodjac.

Ocena: 8,5/10

Website: www.shaytanproductions.com

www.myspace.com/dhulqarnayn

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Cetiri momka iz Omahe i Kansas City-ja su sredinom 80-tih godina osnovali bend Banshee.Tokom perioda od nekoliko sledecih  godina, grupa je stekla lojalno fan sledbenistvo objavivsi 2 albuma, 1 EP i jedno Demo ostvarenje. Njihova karijera je imala primereni status u Americi i drugim delovima sveta, ali kao sto to najcesce biva, komercijalni uspeh je izostao. Ali, oni pravoverni fanovi, kao i novinari i kolege iz drugih sastava, bili su i te kako dobro informisani  o Banshee kvalitetima. “Take’ Em By Storm” je originalno objavljen 1992-e godine za njihovu vlastitu izdavacku kucu “Snowblind Records”, ali je album stampan u  vrlo ogranicenom tirazu. Tokom prethodne, 2008-e godine, grupa reizdaje pomenuti album sa jednom bonus pesmom ” Live For Music “. Banshee izrazajni pristup bila je tipicno americka varijanta  melodic power metala lociranog u pomenutim 80-tim, ali popunjena jasnim hard rock tragovima. Snazni i jasni vokalni pasazi i ubedljiva pozadinska sviracka dimenzija, karakterisali su njihove radove. Bili su prilicno ubedljivi u svojim autorskim i izvodjackim pogledima, i sigurno su zasluzivali respekt. Manje ili vise “Take ‘ Em By Storm” je ponudio ujednacen materijal, ali jedna numera po mom misljenju zasluzuje posebnu paznju, a to je “Out For Love”

Ocena: 8/10

Website: www.BansheeRocks.com

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Krajem prosle 2008-e godine poznati zagrebacki sastav kada pricamo o hard i heavy tendencijama Hard Time, objavio je svoj cetvrti po redu album, prvi snimljen “uzivo”. Inace bend deluje od 90-tih godina, poseduju odredjena zvanicna priznanja, a frontman Pista jednako je aktivan kako u promociji vlastitog benda, tako i generalno rock kulture u Hrvatskoj. “Live In Jabuka” promovise grupu u raspolozenoj i dobroj meri “spontanoj” atmosferi, gde su priredjene pesme imale takodje svesrdnu pomoc publike, koja je zdusno ucestvovala sa clanovima renovirane postave u medjusobnoj interakciji. Hard Time su se predstavili sa 20 numera, pretpostavljam da su izabrane one najpoznatije iz njihovog repertoara, a imali su na bini i dvoje gostiju: Kresu Oremusa, koji je svirao usnu harmoniku na pesmi “Deja vu” i Eminu Arapovic, koja je pevala song “Radostan dan”. Sam pristup benda je na neki nacin intersantan i ne bas cesto vidjen, ako ga poredimo sa izrazom brojnih zanrovski slicnih aktova. Naime, zagrepcani izvode varijantu hard rocka etabliranog tokom 80-tih i 70-tih godina, koji sa jedne strane ima jasan melodican vokalni pristup, a sa druge strane prljaviji i siroviji zvucni background. Takav odnos je u svojevrsnom dualitetu, ali on nikako ne predstavlja manu ili problem po bend, vec u punoj meri odslikava/karakterise njihov autorsko/izvodjacki stav. Svi pomenuti elementi su u koncertnoj formi samo jace “izvuceni” i naglaseni, i cini se da realisticnija slika o konceptu njihove muzike moze se dobiti ako ih slusate/gledate u zivoj varijanti. “Live In Jabuka” u pomenutom kontekstu realisticnije naglasava stavove grupe, potvrdjujuci ispravnost misljenja onih koji smatraju da prava vrednost ovog sastava “lezi” u koncertnoj “akciji”.

Ocena: 7,5/10

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

“The Best Of Smak” je jos jedno u nizu licencnih izdanja iz kataloga “RTV Ljubljane”, koje objavljuje/reizdaje “One Records”. Pomalo nespretan naziv “The Best Of” u sustini ima potencijalni trgovacki komercijalni prefiks, iako se zapravo radi o objavljivanju materijala iz bendove prve faze kada su snimali za pomenutog slovenackog izdavaca. Kompletan prvi album je tu, kao i EP “Satelit “, plus single “El Dumo”/”Ljudi nije fer”  plus numere “Plava pesma” i “Ulazak u harem” .. Prvi album Smaka trebao je promovisati relevantniju u javnosti sliku o njima kao aktu, koji se dokazao sa prethodnim single izdanjima, kao i ubedljivim koncertnim nastupima, preko kojih se narocito sirila fama o izuzetnom gitaristi Radomiru Mihajlovicu – Tocku. Ali kako je pomenuti lider grupe najcesce sledio svoje misljenje, emocije i stavove, prvi album grupe se nije “poveo” za mogucnoscu vidjenije komercijalizacije. Bio je to progressive album, mozda vremenski malo zakasneo kada govorimo o tadasnjim svetskim trendovima, ali nije bilo sumnje da su preko istoimenog albuma, clanovi benda pokazali vlastite mogucnosti. Samo 5 numera su se nasle na izdanju, dvadesetominutna saga “Put od balona”, tadasnji poznati koncertni adut/instrumental “Biska 2”, molsko-durske rockacine “Mracni mol ” i “Perle”, te jedna od pesama koja ce ostati zabelezena kao “masterpiece” ex-Yu price – “Blues u parku”. Oni die hard fanovi grupe kojima je najdraza prva faza njihove karijere, mogu biti zadovoljni bonusom od sve 4 numere sa pomenutog EP-a “Satelit”, a pored naslovne tu su i “Sumadijski blues” koja je tokom godina imala slican ako ne i veci status u slusalackoj javnosti kao i “Blues u parku”, te pesme “Covece ti si mlad” i “Slikar sa Pikadilija”. Iz tkzv. americke price “pridosle su nemere” El Dumo” i “Ljudi nije fer” koje su tokom svih kasnijih godina kada bi bend koncertrirao predstavljale standardni deo “live” repertoara. U vremenu izlaska ovog albuma reakcije javnosti bile su razlicite, ali se cinilo da se popularnost kod publike povecavala. Ona je kulminirala nesto pre i posle objavljivanja albuma “Crna dama”, ali to je deo vec neke druge price.

Ocena: 8/10

Website: www.onerecords.rs

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Novije izdanje u katalogu “Shaytan Productions”-a je “Mantra For The End Of Times”, album kojeg je realizovao Kalki Avatara. Iza tog imena krije se jedan covek, Hell-10-Kabbalus, koji je snimio sve vokale, odsvirao elektricnu i klasicnu gitaru, synth i bio zaduzen za programiranje. On je naravno i kompozitor kompletnog materijala, i sto je takodje vazno clan sastava Aborym i Malfeitor. Rec je o takodje drevnoj epskoj sagi, muzicki sacinjenoj od neobicnih orkestralnih zvucnih slika, periodicno ponavljajucih hipnotickih ritualnih ritmova, koji su miksovani uglavnom extreme metal stilskim varijantama. Na albumu se nalaze 4 teme, trajanja nesto kraceg od 21-e minute. Prisutni materijal je otkrio zanimljive autorove ideje, kao i evidentan kreativni potencijal. Ocena: 7,5/10

Website: www.shaytanproductions.com

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

“Shaytan Productions” je kanadska disko kuca odgovorna za realizaciju muzickih izdanja sa istocnjackim etnickim elementima. Jedan od artista iz njihovog kataloga je verovali ili ne bend iz Saudijske Arabije, naziva Al- Namrood. Njihovo ime bi u prevodu trebalo znaciti – ne verujuci. Sastav se sastoji od troje ljudi, i predstavili su se sa 4 numere na svom CD-u, trajanja 20 minuta. Al – Namrood su promovisali svoje vidjenje black metala sa skrivenim death tendencijama, ali je sve to zacinjeno orijentalnim pristupom. Njihov sound proizvodi cudne blast beatove, takodje zacinjene istocnjackom varijantom. Neobuzdani screamo glasovi su najcesce opozitni zvucnom “tepihu” i pomenuti element karakterise kompletan prisutni materijal. Takodje bih dodao da produkcija predstavlja bolji deo kompletnog izdanja, uz napomenu da Al – Namrood nisu uspesno finalizovali vlastite intersantne ideje.

Ocena: 6/10

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Iz Sacramenta, California dolazi sastav Axiom, koji je karijeru zapoceo krajem 2002-e godine, do sada je objavio  2006-e godine 7’Inchni EP “Alpha-Omega”, a krajem prethodne 2008-e i aktuelno full-length ostvarenje “A Means to an End”. Axiom deluju u postavi tria, i u formaciji su dobro uigrani muzicari. Takodje bih dodao da zvuce kao tim, i njihov album je veoma pedantno uradjeno ostvarenje, koje je takodje dobro producirano. Sastav najvise komunicira sa progressive metal tendencijama, koje su zacinjene raznorodnim i atipicnim rock idiomima. Odredjena poredjenja njihovog pristupa vode do sastava kao sto su  Metallica iz druge faze karijere, ali takodje Rush i Tool uticaji su prisutni u Axiom-ovoj autorskoj i izvodjackoj poruci. “A Means to an End” se sastoji od 13 ujednacenih numera, trajanja nesto duzeg od 78 minuta, ali u isto vreme njihov materijal nije lak za prihvatanje i ne ulazi u uho na prvu loptu. Njihov pristup jednostavno trazi potpuno paznju i posvecenost i analizatorsko raspolozenje. Kao bend Axiom takodje pokrivaju uticaje pridosle iz 90-tih godina, ali im se na kraju ne moze osporiti odredjena originalnost i autenticnost.

Ocena: 7,5/10

Website: www.axiomband.net

Svedski akt Loveflowers cine 2 muska i jedan zenski clan. Svo troje poseduju ranije iskustvo, i iza sebe imaju karijeru. Loveflowers kao zajednicki bend/projekat trebao bi predstavljati novu fazu u njihovim umetnickim zivotima, i tokom druge polovine 2008-e godine, objavljuju debitantsko istoimeno izdanje. Svoju muziku Loveflowers pevaju na 2 jezika, svedskom i engleskom. Jedna prijatna i mirna atmosfera dominira albumskim materijalom, i trio je komponovao uglavnom laganije numere, najvise polu-balade. Loveflowers su se predstavili svojom varijantom folk/country-ja, dopunjenog alter country elementima. Psihologija 70-tih godina takodje je dominantan faktor u porukama, a njihov akusticarski pristup je uporediv u odredjenim tragovima sa izrazom poznatih, uglavnom engleskih i americkih sastava, iz pomenute 70’s ere.Ali, originalnost im je takodje svojstvena, kao i jedan tipicno nordijski pastiche. Pretpostavljam da pristalice 70’s acoustic/folk/country tendencija mogu naci ponesto za sebe u ponudi Svedjana.

Ocena: 7/10