Noviji sastav na nacionalnoj svedskoj sceni je Stone Carpet, ciji poceci datiraju iz 2006-e godine, kada su delovali pod drugacijim imenom. U njihovim redovima su se stvari vrlo brzo odvijale, i nakon promene naziva u sadasnje, krecu sa realizacijom pesama koje su se nasle na njihovom EP-u “Silence”. Svedjani su se predstavili sa pet ujednacenih numera, vrlo dobro produciranih i postavljenih. Osnova njihovog izraza je melodicnost, a sa druge strane rock pristup, i u stislkoj varijanti ima dosta toga sto karakterise njihovu muziku. Pesme su im radijski prihvatljive i vrlo slusljive, a njihov melodic rock apsorbuje i neke druge elemente kao sto su grunge i alter opcije. Naslovna numera “Silence” kao i song “Still I Am Mine”, su mozda nesto ubedljivije od ostalih, ali generalno uzevsi “Silence” je izdanje koje relevantno otkriva adute grupe. Ocena: 7,5/10

Website: www.myspace.com/stonecarpet

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Novosadski SKC se opet potrudio da još jedan kultni novosadski bend ima svoje zvanicno izdanje i zagrebe svojim oštrim zvukom u istoriju novosadskog andergraunda i prikupi novu publiku.

Album novosadskog oi! benda Provokacija iz 90-ih, pod nazivom “Novi Sad via Novi Sad” je reizdanje njihovog prvenca “Novosadske verzije” i materijala kojeg mnogi imaju u svojoj kolekciji kao “album” (koliko mi je jasno, nikad zvanicno nije izdat). Na albumu mozete cuti novi zvuk starih pesama poput “Moderna omladina”, “Pogled kroz mrak”, “Bela oluja” u drugacijem pakovanju, što je vredno za kolekcionare i ljubitelje pank podzanrova. Povratak benda Provokacija se desio na prošlogodišnjem Exitu (2007) kada su zajedno sa Vriskom Generacije vratili ovaj pank zvuk u Novi Sad. Na Exitu su nastupali kao predgrupe oi! legendama The Business-ima. Provokaciju generacije iz 90-ih pamte po energicnim zivim nastupima i šutkom u publici koja bi se neretko završavala tucama i haosom ispred bine. U Novi Sad, kroz Novi Sad je maksima ovog albuma; ulice, asfalt, svoj licni svet i ljudi u njemu, sa flašom u ruci. Tekstovi na albumu su u onoj dobitnoj formulaciji, price o novoj generaciji “Moderna omladina” (U vašem ogledalu niste više vi/ Vi ste moderna omladina/ preko noci ste postali drugi/ vi ste moderna omladina), o picu i greškama koje pravimo konzumirajuci isto u mladosti (“Pogled kroz mrak” i “Boce”), price o promenama kod sebe i drugih. Svakako, pesme na albumu predstavljaju slike odrastanja i jednog sveta, dosta zatvorenog za sve koji posmatraju spolja.

Za razliku od tekstova koji se nisu menjali, muzika na albumu daje novi dozivljaj pesmama. Ponovo snimljen materijal zvuci kompaktnije i usviranije od ranijih snimaka, sa drugacijim zvukom instrumenata, s tim što je i prošlo desetak godina od poslednjih snimaka. 

Ovaj novi album sadrzi i par bonus stvari (ukljucujuci snimak iz nekadašnjeg Kamelota tokom jedne od poslednjih njihovih svirki koja je odrzana 2000. godine) koje tu tamo mozete naci u ranijim kolekcijama. Nikad nije na odmet imati CD sa kvalitetno uradjenim bukletom, malom knjizicom sa sve tekstovima i mnogim podacima. Ukoliko ne posedujete album prvenac, ovih 28 pesama ce nadomestiti taj nedostatak. Uz 2 Minuta mrznje, GBB, Vrisak generacije, Provokacija predstavlja jedan poseban zvuk u Novom Sadu, koji se u poslednjih tri godine vraca na velike bine, zajedno sa reizdanjima albuma.

Autor Recenzije: Jelena Tipšin

Poznavaoci desavanja na domacoj garage sceni dobro su upoznati sa radom novosadskog sastava Ragman. Takodje, malo ko od onih koji posecuju ovdasnje koncerte, tesko da se nece sloziti sa konstatacijom da su Ragman “uzivo” jedan od najubedljivijih ovdasnjih aktova. U svojim redovima novosadjani imaju izuzetno kvalitetne muzicare kada je rec o ovoj zanrovskoj formi, i moram priznati da posmatrajuci ih par par puta u koncertnoj varijanti, dolazim do zakljucka da svakom sledecem bendu koji nastupa posle njih mora biti izuzetno tesko, ukoliko zele da se adekvatno predstave publici/auditorijumu. Sviracka ubedljivost Ragmana prevazilazi ovdasnje standarde, a njihova sa jedne strane rafiniranost, a sa druge ubedljivost svrstavju ih u red aktova koji po mom misljenju i u svetskim okvirima mogu da se nose sa americkim kolegama. Aktuelno izdanje “Wrong Side Of The Bottle” iako sturo po informacijama i tehnickoj opremljenosti ni najmanje to nije po muzickoj ponudi. Ragman su ovoga puta malo vise okrenuti ka surfu, i “prljavijim” opcijama rock and rolla, ali takodje njihov bazicni prepoznatljivi garage pristup ne izostaje. Uslovno receno novitet predstavlja i izrazenija melodicnost nego sto je to slucaj bio do sada. Nesto vise od 33 minuta muzike, autorski materijal uz dva kratka covera, ubedljivost i od ranije poznatih stavova, nepostojanje slabijih mesta, jednom recju – sjajno. Ragman nastavljaju pravim putem, i preporucujem svim onima koji nisu toliko bliski garage strujanjima, da obrate paznju na ovaj bend.

Ocena: 9/10

Website: www.skcns.org.yu www.myspace.com/skcns

Profil benda na RSN: https://rockserbia.net/ragman.html

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

“Emir Hot has brought a new and refreshing metal – guitar element to sevdah, while at the same time keeping the classical elements, which gives it a new dimensions and make it even stronger and immortal” – Arnel Brkic, bosnian sevdah expert

Emir Hot, mladi talentovani gitarista iz Bosne je svoju sklonost ka muzici pokazao još u detinjstvu, a vec sa 11 godina je zasvirao u trash metal bendu „Hatred“. Zapazen uspeh u tada vec ratom nagrizenoj „Jugi“ postigao je i u bendu „Neon Knights“ kom su se otvorila vrata Evrope i „Vitezi“ su zasvirali u Italiji. Emir je u mnogo bendova bivše Jugoslavije ostavio svoj pecat, ali nakon dosta obeshrabrenja odlucio je da studira u inostranstvu i nastavi svoju muzicku karijeru tamo. U maju 2005. osvojio je prestiznu britansku titlulu „Guitar Hero of the Year“.

Album „Sevdah Metal“ je stvarao dok je studirao u Londonu uz pomoc nekih od svojih kolega, tako da su nam se ovim albumom predstavili i pevac John West i bubnjar Mike Terrana. Naziv koji nikada ranije nisam cula gledao je u mene sa omota ovog diska. Nisam verovala da se rec “sevdah“ moze upotrebiti u tom kontekstu. Kada je doprlo do mojih ušiju ono što ovaj covek radi sa gitarom bila sam oduševljena!

Deset pesama koje se nalaze na disku su jedan mali novi svet koji pleni originalnošcu i zapanjuje Emirovim talentom! Emir je svirao sve gitarske i bas deonice, a neki recenzenti ga uporedjuju sa Malmstinom i predvidjaju mu sjajnu buducnost – negativnih kritika gotovo i da nema. Kada cujete prvu pesmu na albumu „Foršpil“, odmah je jasno o cemu se radi i da je Emir svojim radom spojio bosanski melos i neverovatne gitarske deonice. Izvrstan vokal me je još više zainteresovao, a zavidna produkcija ostavila bez daha. Sve pesme su prica za sebe, ali bih ja izdvojila dve kao najbolje: Sevdah Metal Rhapsody i You.

Ono što bih takodje volela da pohvalim je cover albuma koji odaje mracnu atmosferu i dosta podseca na bosanski krajolik i samim tim se savrseno uklapa sa muzikom.

Ocena: 9/10

Autor Recenzije: Jovana Tomic

Valjevska grupa Invazija je još devedesetih izdala svoj prvi album i od tada im je bila potrebna citava decenija za stvaranje drugog pod nazivim “Nicija zemlja”, koji je pušten u prodaju januara ove godine i predstavlja još jedno od izdanja One Records-a.

Na ovom disku nacicete devet pesama vrlo slicnog tona, za sve ljubitelje dobrog starog hard rock-a vrlo prepoznatljive. Oni koji su pratili ovaj bend od pocetka smatraju ih za kult i pamte ih po dobrim live nastupima. Ovo izdanje se moze okarakterisati kao svojevrstan ispit za stare obozavatelje Invazije jer je ono donelo i promenu zvuka i novu postavu. Naime, samo je pevac Milomir Miškovic svirao i u staroj Invaziji, a ostatak benda je novitet. Milomir daje karasteristicnu crtu novom radu Invazije, a nacin njegovog pevanja odaje i njegove uzore kao što su WhiteSnake i Deep Purple.

Muzicka strana ovog izdanja je sjajna, ali slabost su tekstovi koji su poprilicno trivijalni. Moji utisci nakon prve polovine preslušanih pesama bili bi mnogo pozitivniji da je bend malo više radio na tekstovima. Invazija je na kraj albuma stavila i nekoliko pesama koje bih volela da istaknem u najboljem svetlu, a to su: Saletova Pesma, Vrlo Vazno i Plašim Se.

Ocena: 7/10

Profil benda na RSN: https://rockserbia.net/shaja.html

Autor Recenzije: Jovana Tomic

Tokom 2004-e godine sa svojom karijerom je startovala brutalna “horda” iz New Mexica – Left To Rot. U dolazecem periodu su imali problema sa odredjenim personalnim promenama u postavi, ali su koncertni nastupi najavili njihovo prisustvo u tamosnjem undergroundu. “Bathe In Blood” je aktuelno ostvarenje, na kojem se moze naci beskompromisna porcija brutalnosti i drugih ekstremnih varijacija. Death sa grind elementima, blizak psihologiji starije skole i “slican” opcijama prisutnih u zvuku bendova kao sto su : Suffocation, Cannibal Corpse ili Morbid Angel, evidentni su preko ponudjenih 22 minuta albumskog materijala. Prakticno su sve stvari jasne, nakon preslusanih samo nekoliko taktova, a ista atmosfera prati sve numere. Left To Rot nude bezuslovnu strast i energiju, a growl vokaliziranje je cesto dopunjeno screaming dodacima. Cinjenica je da produkcija vise odgovara 90-tim godinama, mada na kraju pristalice extremnih i brutal tendencija mogu biti zadovoljni zvukom sa “Bathe In Blood” albuma.

Ocena: 7,5/10

Website: www.myspace.com/nmlefttorot

e-mail: [email protected]

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Kao bend, australijanci Fallen Silver poseduju puno kvaliteta i njihova izrazajna opcija govori dovoljno u prilog pomenutoj tvrdnji. Nazalsot, locirani su u ovom milenijumu, gde sasvim drugi odnosi funkcionisu na muzickoj sceni, nego sto je to slucaj bio sa npr. 80-tim godinama. To je vazno pomena, posto Fallen Silverova ponuda, koja se oslanja na hard rock/pub rock/boogie tendencije, je “slicna” pristupu kojeg su imali upravo australijski sastavi kao sto su: Rose Tatto, The Angels i “meksi” AC/DC. Bend me je definitvno podsetio na rane Rose Tatto, i period njihove 80’s invazije, no Fallen Silver imaju i neke druge kvalitete, a to je pre svega prisustvo melodicnosti u  pesmama. “Zacinjenost” 80-tim je evidentna na prakticno svim songovima sa albuma, ali valja istaci i da je vecina numera radijski prihvatljiva i slusljiva. Fallen Silver su pokazali ubedljivost u svojim stavovima, ali sama vrednost albuma je amortizovana upravo zbog jasnog retro pristupa.

Ocena: 7,5/10

Website: www.fallensilver.com.au e-mail: [email protected]

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner 

Novija nada USA underground metal scene je sastav naziva Malecoda. Deluju u postavi tria (mada su trenutno u potrazi za bubnjarem), a nedavno su u sopstvenoj reziji objavili EP sa pet numera “The Hordes Of Annihilation”. Malecoda su na terenu death metala, sa uticajima pridoslim iz 90-tih godina, ali vrlo mudra i moderna aranzmanska resenja, kao i potpuno odsustvo jednolicnosti u svirackim i izvodjackim opcijama svrstavaju ih u red intersantnih aktova. Growl vokaliziranje kao i pozadinska gitariska kanonada vrlo cesto su “usporeni”, i postavljeni su na nacin kao sto je to slucaj sa doom izvodjacima, ali u takvoj kombinaciji krajnji efekat je zanimljiv, originalan i u dobroj meri odslikava kvalitete benda. U samim songovima preovladavaju ceste promene atmosfere i raspolozenja i pesme su u dobroj meri razlicite medjusobno. Posebno bih istakao licni favorit sa EP-a, numeru “Inhuman Suffering”. Debi Malecode na adekvatan nacin promovise njihove ideje i moze se smatrati uspesnim prvim korakom.

Ocena: 8/10

Website: www.malecoda.com www.myspace.com/malecodausa

e-mail: [email protected]

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Beogradski sastav Rain Delay aktivan je na domacoj metal sceni od 2003-e godine. 2005-e realizuju prvi album “As I Bequeth My Yesterday”, a nedavno i drugo ostvarenje “We Forget”. Posmatrajuci sastav u kreativnom smislu, vidan je evidentan napredak, kako autorski tako i izvodjacki, i u to su se mogli uveriti i posetioci njihovih koncertnih nastupa sirom Srbije. Grupa se  muzicki oslanja na postulate progressive death/doom/goth varijanti i njihov koncept je  izrazajno slozen. Koliko god da su na pocetku karijere realizatorski i tehnicki imali (logicno) malih problema sa neiskustvom, vremenom su ti elementi anulirani i “We Forget” se pokazuje kao polozeni ispit. Na albumu se nalazi 8 tema, trajanja nesto duzeg od 47 minuta, koje su uglavnom medjusobno kompatibilne, i materijal je  ujednacen. Kombinacija musko-zenskog vokala pracena je “tematski” postavljenim aranzmanskim resenjima, koji iako slozeni nisu jednolicni. Rain Delay cine muzicari koji u zanatsko-tehnicko-izvodjackom elementu nisu toliko “savrseni”, kao sto je slucaj kod jednog broja aktivnih kolega koji egzistiraju na ovdasnjim prostorima kada je metal kao zanr u igri, ali kao celina zvuce uigrano  i usvirano. “We Forget” nije upao u zamku tkzv. drugog albuma i u kreativno-izrazajnom smislu po sam bend predstavlja dva koraka napred.

Ocena : 8,5/10

Website: www.myspace.com/raindelay

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner

Iz Sanforda, Severne Karoline dolazi sastav Method To Madness. Deluju u postavi tria, i nedavno su u vlastitoj reziji objavili album naziva “Human Nation”. MTM se u muzickom smislu oslanjaju na postulate rocka i progressive rocka, sa jasnim hard uplivima. Uticaji sastava kao sto su Rush, ali i Kings X su vidljivi, mada se u dobroj meri oslanjaju na 70-te godine. Kao bend za razliku od veceg broja slicnih sastava MTM se ne vezuju za tehnicki pristup kao i virtuozitet clanova postave, vec vise na idejnu dimenziju. Pesme su im uglavnom srednjeg tempa, i jedna vise opustenija atmosfera dominira kompletnim materijalom. Ima na albumu cestih neocekivanih svirackih prelaza, i akusticnih dodataka, a upravo takva opcija priblizava ih uzorima, kanadskom sastavu Rush. Cini mi se da je i sama produkcija mnogo vise postavljena na jedan “starinski” nacin, ali to je bio izbor clanova postave. “Human Nation” nije izdanje koji se otkriva na prvu “loptu” vec je potrebno vise preslusavanja kako bi se “uslo” u bit njihovog izraza. “Human Nation” nije toliko ubedljivo ostvarenje, ali sasvim jasno otkriva dalje idejne smernice grupe kao i njihove jasne potencijale.

Ocena: 7/10

Website: www.method-to-madness.com

Autor Recenzije: Branimir Bane Lokner